«همراه با سخنان شخصیت برجسته رییس مرکز قزلباشان،
در امتداد راه امام؛ نگاهی به میراث ماندگار یک رهبر و بازتاب آن در روزگار ما»
کابل – خبرگزاری توانا: هم‌زمان با فرارسیدن سی‌وششمین سالگرد رحلت بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، حضرت امام خمینی (ره)، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در افغانستان، دکتر سید روح‌الله حسینی، در پیامی، به بررسی ابعاد گوناگون شخصیت آن رهبر بزرگ پرداخت.
در این پیام آمده است که شخصیت چندبعدی امام خمینی (ره) هنوز هم در بسیاری از ابعاد به‌طور کامل شناخته نشده و نیازمند بازنگری دوباره در سیره علمی، عملی و سیاسی ایشان است. به باور رایزن فرهنگی ایران، امام راحل با ایمان راسخ، اندیشه‌ای ژرف و اراده‌ای خلل‌ناپذیر، فصل نوینی در تاریخ معاصر گشود و الگویی از رهبری دینی را بنیان نهاد که همچنان الهام‌بخش حرکت‌های اسلامی در سطح منطقه و جهان است.
در بخشی از بیانیه رایزن فرهنگی آمده است: «۱۴ خرداد یادآور عروج مردی است که نه‌تنها ملت ایران، بلکه مستضعفان و آزادی‌خواهان جهان او را پیشوای خود می‌دانستند. امام خمینی (ره) مرزهای جغرافیایی را درنوردید و به فریادرس ملت‌هایی بدل شد که در جست‌وجوی عزت، عدالت و استقلال بودند.»
ایشان همچنین با اشاره به وضعیت کنونی مردم فلسطین تأکید کرده است: «امام خمینی (ره) از نخستین شخصیت‌هایی بود که مسأله فلسطین را به‌عنوان دغدغه‌ای جدی در جهان اسلام مطرح کرد و خواستار توجه دائم به مظلومیت این ملت شد. امروز که غزه در بحرانی‌ترین شرایط ممکن قرار دارد، زمان آن است که با تجدید میثاق با آرمان‌های امام، پرچم حمایت از مردم فلسطین را برافراشته نگه داریم.»
رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در پیامش، امام خمینی (ره) را الگوی تمام‌عیاری برای امت اسلامی معرفی کرده که در دوران حیات خود، نشان داد چگونه می‌توان در برابر نظام سلطه ایستاد و با اتکا به ایمان مردم، نظامی دینی و مستقل بنیان نهاد.
در پایان بر ضرورت ادامه مسیر امام راحل و وفاداری به اصول انسانی و اسلامی ایشان، به‌ویژه در حمایت از مظلومان جهان، تأکید ورزیده است.
_____*********************
پیام رئیس قزلباشان کشور به مناسبت سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (ره)
در حاشیه‌ی گرامیداشت یاد امام، نگاهی به مهاجرین، فداکاران خاموش تاریخ
در آستانه سالروز ارتحال حضرت امام خمینی (ره)، ما فرزندان کوچک همین امت، که سال‌ها در سایه نام و مرام آن پیر روشن‌ضمیر زیسته‌ایم، با دلی پر و زبانی بسته، گاهی فقط می‌توانیم بنویسیم و از دردی سخن بگوییم که هر روز در جان‌مان تکرار می‌شود.
امام خمینی (ره) برای ما تنها یک رهبر دینی نبود؛ او پدری بود که با صداقت گفت: «اسلام مرز ندارد»، و آن را در عمل ثابت کرد. او گفت با مهاجرین برادرانه رفتار کنید، و خودش در اوج قدرت، برادری را معنا کرد. خانه‌ای ساخت به نام ایران که مسلمانان مظلوم از سراسر منطقه به آن پناه می‌آوردند. از فلسطین با تمام توان دفاع کرد، و در برابر زورگویان جهان سینه سپر نمود؛ از تهدید نترسید، با استکبار سر میز نرفت، و بارها گفت که مذاکره با غول های قدرت بزرگ‌ترین ذلت است، چون آنان اهل عهد نیستند و نخواهند بود.
امروز اما، تصویر متفاوتی در برابر دیدگان ماست. افغانستان، با صدها هزار شهید در راه دین، دفاع از حرم و امنیت جمهوری اسلامی ایران، باز هم قربانی می‌دهد؛ ولی بازماندگان آن شهدا گاهی حتی نان شب خود را با رنج به دست می‌آورند. نه بیمه‌ای، نه رسیدگی‌ای، نه حتی یک یادکرد جدی از خون جوانان‌شان. گویا آن فداکاری‌ها تنها در میدان جنگ به یاد می‌آید، نه پس از آن.
در بسیاری از شهرهای ایران، تابلوهای بزرگی از سوی برخی شهروندان نصب شد که روی آن نوشته بودند: «به افغانان نان نفروشید»، «خانه کرایه ندهید»، «در مغازه‌ها به آنها مواد غذایی نفروشید» و حتی «اجازه ندهید کار کنند». این تابلوها هفته‌ها باقی ماندند، بارها در رسانه‌ها و فضای مجازی نشر شدند. در حالی‌که دستگاه‌های حکومتی شاید پس از هفته‌ای اقدام کردند، اما نه تنها نتیجه‌ای نداشت، بلکه باعث تلخ‌تر شدن احساس غربت مهاجرین شد.
از همه بدتر، اخراج‌های بی‌مقدمه مهاجرین افغان است؛ کارگرانی که با دست خالی و امید بسیار آمده‌اند، بی‌خبر از خانواده و بی‌دریافت حقوق، شبانه از محل کار یا خانه بازداشت می‌شوند و فردا صبح در نقطه صفر مرزی رها می‌گردند. نه حق تماس دارند، نه دریافت دستمزد، نه حتی زمان خبر دادن به خانواده خداحافظی با خانواده که دور از تصور میباشد. آیا این با اخلاق امام و سیره‌اش سازگار است؟
صدها هزار افغان، از دوران جنگ تحمیلی تا همین سال‌های اخیر که خطر داعش جدی‌ترین تهدید منطقه شد، برای مقابله با آن تهدید و محافظت از ایران ودفاع از حرم جنگیدند و هزاران جوان در آن جنگ ها جان دادند. سردار بزرگ شهید والا مقام قاسم سلیمانی، فرمانده‌ای که برای ما قهرمان بود، بارها تأکید کرد که اگر فاطمیون نبودند، داعش امروز در تهران بود. او گفت: «نگویید اتباع، این‌ها برادران ما هستند. امنیت ما با خون آنها تضمین شده است.»
با این‌همه، امروز دل خوشی در دل مهاجر افغان باقی نمانده است. کسانی که نسل‌به‌نسل برای ایران دویدند، جنگیدند، ساختند و خون دادند، امروز از ابتدایی‌ترین حقوق خود در امان نیستند. این تلخ‌ترین فصل از کتابِ فداکاری است.
ما باور داریم که هنوز در ایران، انسان‌های شریف بسیاری هستند که با افغانان مهربان‌اند، همان‌طور که ایرانیان بسیاری در تاریخ در کنار ما بوده‌اند. اما سیاست‌ها و فضای موجود، زخم‌زده و دردآور است. امید ما به روزی‌ست که هم دولت و هم ملت، با چشم باز به حقیقت نگاه کنند. که اسناد این فداکاری‌ها ثبت شود. که فرزندان شهدای فاطمیون گرسنه نخوابند. و که تاریخ بداند، افغانستان تنها همسایه ایران نبود؛ بلکه برادری بود که جان داد تا دیوار خانه‌اش فرو نریزد.
ما از رسانها میخواهیم تا از بازماندگان شهدا و چگونگی زندگی آنها مستندات دقیق بسازند تا بماند به نسل های بعدی که مردان بخاطر دفاع از همسایه هایشان خود را قربان کردند و خانواده هایشان در ایران سیاه ترین زندگی را دارند.
خوشحالم که رسانه توانا با دوازده آژانس همسو شروع به ساختن این مستندات کردند مرکز قزلباشان با تمام توان از این رسانها حمایت میکند تا حقایق را مستند سازی کنند و ثبت تاریخ کرده یادگاری به نسل های بعدی بجا بانند.
خبرگزاری توانا
